Cevap: Buhârî ve Muslim'de geçen bir hadîste, İbn Abbâs'tan rivâyet edildiğine göre Nebî sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: 'Her kim yöneticisinin bir şeyinden hoşlanmaz ise..." Yani kim yöneticisinin Allah'a isyân olan bir amelinden hoşlanmaz ise... Burada bahsedilen şahsiyetine âit bir çirkinlik değil, dînde çirkin görülen bir şeydir. Her kim yöneticisinin Allah'a isyân türünde olup, kerîh görülmesi vacib olan) bir amelinden hoşlanmaz ise -ki bu amel kimden gelirse gelsin çirkin karşılanır- sabretsin. Yani onun velâyetine, ona itaate iltizâm etmeye sabretsin. O yöneticiye itaatten sakın el çekmesin. Ondan ayrılmasın. Onun kendisi üzerinde velâyeti bulunmadığına, böylece de onu dinleyip itâat etmeye gerek kalmadığıma i'tikâd etmesin.

Sabretsin.! Hatta bizâtihî onu dövüp, malını almayla eziyet etse bile... Şüphesiz ki bu yaptığı zulümdür. Ama bu bile ona karşı ayaklanmayı, onunla çekişmeyi, ma'rûfta ona itâatten yüz çevirmeyi gerektirmez. Bunların hiç birini mubâh kılmaz. Çünkü her kim cemâatten bir karış kadar ayrılıp da o halde ölürse, o ancak câhiliyye ölümü ile ölmüş olur". Yani yöneticinin emri altında toplanan müslümanların cemâatinden ayrılırsa cahiliyye hâli üzere ölmüş olur. Çünkü câhiliyye ehli ne boyun eğer, ne itâat eder, ne dinler, ne de tâbi olurlar. Başlarındakine ihtirâm etmez, tek bir yöneticinin emri altında toplanmazlar. Câhiliyye araplarının kabîle yaşantılarında da güçlü olan zayıf olanı yerdi. Bu yüzden hadîste: Her kim cemâatten bir karış kadar ayrılıp da o halde ölürse, o ancak câhiliyye ölümü ile ölmüş olur denmiştir. Yani câhiliyye hâllerinden bir hâl üzere ölmüş olur.